23 mei 2012 – 20 jaar na de ‘Strage di Capaci’

·

, ,

Best gek: wat ik de 23ste mei 1992 deed, kan ik me niet meer herinneren. Net zo min als de 19e juli van dat jaar in mijn geheugen gegrift staat. In 1992 was Italie ver-van-mijn-bed. Sterker nog, ik was er nog nooit geweest. Giovanni Falcone en Paolo Borsellino waren voor mij ‘gewoon’ de namen van twee rechters die samen met hun politie-escorte door de maffia om het leven waren gebracht. Wist ik, ‘ignorante’ die ik was, wat voor een belangrijke rol deze ‘gewone’ rechters hadden in de strijd tegen de maffia? Of dat zij heel goed wisten dat hun leven gevaar liep, maar dat zij, als echte helden, een betere wereld belangrijker vonden dan dat? Nee, toen nog niet, maar dat werd mij niet lang daarna duidelijk. Italie begon deel uit te maken van mijn leven en ik las veel boeken in een poging iets te begrijpen van dat ongrijpbare fenomeen ‘maffia’. ‘La Strage di Capaci’ en ‘la Strage d’Amelio’ waren toen al gauw geen betekenisloze begrippen meer.

En nu, 20 jaar later, ben ik alles behalve onverschillig als ik hun namen hoor. Ik weet nu dat dankzij hen de Cosa Nostra in Sicilie voor het eerst gevoelige klappen te verwerken kreeg. Ik weet nu dat hun baanbrekende manier van onderzoeken  de cultuur binnen de Cosa Nostra en de manier van opereren blootlegde. Zij waren de eersten die er in slaagden  de ‘omertà’, het stilzwijgend aanvaarden’, te verbreken. En dat de herinneringen aan Falcone en Borsellino en hun gedachtengoed twee decennia na hun dood nog springlevend zijn, blijkt wel uit de aandacht die aan beiden wordt besteed. Zij verschijnen regelmatig in de media, als onderwerp van discussie, documentaire of film. Scholen worden naar hen vernoemd, straten en pleinen dragen hun naam. En vandaag, de 23ste mei, is er nog meer aandacht dan gewoonlijk. Door heel Italie worden vandaag op allerlei manieren bijeenkomsten, ceremonies en evenementen georganiseerd om Falcone en Borsellino te herdenken. Een mooier monument voor twee helden, symbool voor elke persoon die, bewust van het gevaar, toch de strijd aanging en het leven liet, kun je eigenlijk niet bedenken.

Myrthe Avatar

Zoek

Nieuwste BLOGS

Comments

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *