Behoefte

·

Het hoort steeds meer bij mij. Gek eigenlijk dat iets wat ooit nooit belangrijk was, dat langzamerhand wel wordt. Er insluipt bijna, een ritueel wordt, steeds terugkomt. Steeds vaker ook terugkomt: niet meer alleen om 10 uur, maar ook na de lunch, bij het ontbijt. En eventueel, graag zelfs, aan het eind van de middag, alleen of in gezelschap. Eigenlijk is elke gelegenheid een goed excuus.

Soms schrik ik van mezelf. De behoefte die zich laat voelen. Nog even volhouden, nog even en uiteindelijk toch toegeven. Het niet meer kunnen weerstaan. Twee, drie teugjes en weg is het. En dan is het ook goed. Voor eventjes. Ik hou me voor dat het vrij onschuldig is. Maar is het dat wel? Ik ben verslaafd. Geloof ik. Zonder kan ik niet meer. Mijn kopje caffè.

Myrthe Avatar

Zoek

Nieuwste BLOGS

Comments

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *