‘And the winner is….’ Het duurt nog eventjes voor we die beroemde woorden weer horen, tot 24 februari volgend jaar om precies te te zijn. Maar zou het niet fantastisch zijn als op die woorden ‘Caesar must die’ zou volgen? De kans bestaat, want afgelopen week besloot de ANCA, de Italiaanse selectiecommissie die bepaalt welk Italiaans pareltje dit jaar voor de Academy Awards wordt ingezonden, dat de film van de gebroeders Taviani Italie dit jaar vertegenwoordigt.
Shakespeare, theater en gevangenis
‘Cesare deve morire’ is een bijzondere film waarin het gevangenisleven, Shakespeare en theater samen komen. De film begint waar het verhaal eindigt: na afloop van de uitvoering van Shakespeares ‘Julius Cesar’, een theaterproduktie van Fabio Cavalli. De acteurs, stuk voor stuk zware criminelen die straffen van 15 jaar tot levenslang uitzitten, worden begeleid naar hun cel en weer opgesloten na het succes. ‘Sinds ik de kunst heb leren kennen, is mijn cel een gevangenis geworden’, merkt één van hen op.
De ‘docufictie’, volledig gesitueerd en gedraaid in de zwaarbeveiligde Rebibbia-gevangenis in Rome, springt vervolgens zes maanden terug in de tijd. We zijn getuige van het verloop van de audities onder de gedetineerden, de repetities waarbij elke gekozen speler zijn tekst in zijn eigen dialect moet uitspreken, het leven in de gevangenis zelf, de onderlinge confrontaties die het stuk zelfs in gevaar brengen en de uiteindelijke uitvoering. Paolo en Vittorio Taviani filmen zonder de acteurs te veroordelen of hen hun misdaden te vergeven. De parallellen tussen het verhaal van Shakespeare en de levens van de gevangenen worden daardoor steeds duidelijker: de complotten en het eergevoel, vriendschap, allianties en wraak, maar ook het acteren op zich, het je anders voor doen dan je bent.
Filmprijzen
‘Cesare deve morire’ won tot nu toe verschillende prijzen, waaronder de Gouden Beer in Berlijn en vijf ‘David di Donatello’ in Rome. Op 10 januari worden de vijf Academy-nominaties voor de Beste Buitenlandse Film bekend gemaakt. Daarna kunnen de gebroeders Taviani misschien gaan dromen van het beeldje dat het succes van hun film, naar mijn mening verdiend, compleet zou maken. Het is een film die tot nadenken stemt, over die dunne scheidslijn tussen goed en kwaad en je laat beseffen dat zelfs de zwaarste crimineel meer is dan de misdaad die hij begaan heeft.
Leave a Reply