De gemuilkorfde pers

·

,

persvrijheidKon ik me na een blogstille zomer een mooier startpunt bedenken dan de manifestatie voor de persvrijheid en tegen de censuur afgelopen zaterdag in Rome? Nee eigenlijk. Toch zit ik al twee dagen naar een knipperende cursor op een wit scherm te staren en blijven allerlei gedachten door mijn hoofd tuimelen. Over de afgelopen zomer waarin iets wat eerder vooral onderhuids voelbaar was, nu opeens duidelijk zichtbaar werd: de invloed die de eerste minister in steeds grotere mate wil uitoefenen op de Italiaanse media. Gedachten over de Italiaanse persfederatie, die aangeeft dat het niet alleen het belangenconflict van de eerste minister, maar ook de verstrengeling van de informatie met de economische en politieke macht is, die zwaar op het land drukt. Over journalisten die  bij het uitoefenen van hun vak geïntimideerd worden door, volgens onder andere een rapport van het Amerikaanse Freedom House, de georganiseerde misdaad en extreem-rechtse groeperingen. Rechtszaken die worden aangespannen door Berlusconi tegen onder andere de Repubblica en de Unità. Journalisten die in diskrediet worden gebracht en hun werk niet meer kunnen uitvoeren. De angst voor schadeclaims bij de media. De steeds strengere controle vanuit de regering op het reilen en zeilen bij de RAI. Gedachten over artikel 21 uit de Italiaanse grondwet (“Een ieder heeft het recht zijn eigen mening kenbaar te maken in woord, geschrift en elk ander middel van verspreiding. De pers kan niet worden onderworpen aan het vragen van toestemming of censuur…”.) en over artikel 19 uit de Universele verklaring van de Rechten van de Mens (“Een ieder heeft recht op vrijheid van mening en meningsuiting. Dit recht omvat de vrijheid om zonder inmenging een mening te koesteren en om door alle middelen en ongeacht grenzen inlichtingen en enkbeelden op te soren, te ontvangen en door te geven.”). Ik dacht aan  aan allerlei uitspraken van Thomas Jefferson,  de derde Amerikaanse president, die groot belang hechtte aan de persvrijheid voor het goed functioneren van een democratie, hoewel ook hij te maken had met een kritische pers. En aan de rol van de pers als “watch dog” om zaken aan de kaak te stellen. En toen bedacht ik me dat ik misschien maar beter niks kan schrijven. En maar eens op moest zoeken hoe het staat met dat italiaanse wetsvoorstel van vorig jaar om ook controle over blogs uit te oefenen. Want stel je voor… Laten we maar doen alsof er niks aan de hand is en onze neus bloedt. Een beetje autocensuur. Ik weet dat ik niet de enige ben.

Myrthe Avatar

Zoek

Nieuwste BLOGS

Comments

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *