De laatste schooldag

·

,

De laatste schooldag

Normaal gesproken is het alles behalve een drama, die laatste schooldag voor de zomervakantie. Eerder reden voor een feestje. Maar dit jaar even niet. Dit jaar is namelijk het vijfde voor onze kleine grote man. En dat is in Italië het laatste jaar op de lagere school. Tijd om afscheid te nemen. Een slikmoment dus. En niet alleen voor de kinderen en hun twee fantastische juffen. Ook voor ons ouders. Want niet alleen kunnen onze kinderen het goed met elkaar vinden, wij ook.  We hebben het er dan ook zo min mogelijk over, over “Het Moment”. Want bij het bespreken van een afscheidscadeau voor de juffies glimt er hier en daar al een waterig oog in onze oudergroep.

Het gaat dus nog heel gezellig worden tijdens ons traditionele diner aan het eind van het schooljaar. Er zullen traantjes worden weggepinkt tussen de gangen, terwijl we herinneringen ophalen aan hun eerste schooldag, de “antibuikpijn”-snoepjes van de juffen die een goed medicijn voor al het kinderleed bleken te zijn en de eerste verre schoolreis met de trein naar Florence waarvoor de kinderen niet sliepen van opwinding en wij niet van ongerustheid. Natuurlijk zal hier en daar iemand verzuchten dat het allemaal gister lijkt te zijn geweest en hoe gauw ze groot zijn geworden.  En ik verwacht een collectief gevecht tegen de tranen na het dessert, als het moment van afscheid nemen aanbreekt.

We hebben gelukkig iets om het leed wat te verzachten. Een lichtpuntje op dat donkere moment. We vieren de verjaardag van onze kleine grote man niet alleen in juli, maar ook na de vakantie, in september. Iedereen is al uitgenodigd, kinderen inclusief. We nemen straks dus geen definitief afscheid van elkaar, maar alleen van een leuke fase in het leven van onze kinderen.

(4 juni 2009)

Myrthe Avatar

Zoek

Nieuwste BLOGS

Comments

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *