Wie is je trouwste kameraad? Altijd enthousiast en heel erg blij om je weer te zien? Komt naast je zitten als het leven even niet gaat zoals je zou willen? Juist, je allerbeste hondenvriend! Niemand die zo onvoorwaardelijk van je houdt als je hond.
Het Nederlandse hondenleven
De honden in mijn familie horen er dan ook echt bij. Hun naam op het kerstkaartje is misschien nog net een stapje te ver, maar ze maken een belangrijk deel uit van het dagelijkse leven en gezin. Drie keer per dag een stevige wandeling. Een warme mand om lekker in te kunnen slapen. Een koekje om ze af te leiden als je weggaat. Een goed maaltje om ze gezond te houden. Van tijd tot tijd een kriebel achter een oor of een aai over het bolletje. Een bezoekje aan de dierenarts als het toch een keertje mis is en ze wat ziek, zwak en misselijk zijn. En over het diepintense verdriet dat je hebt als ze er op een dag niet meer zijn, zullen we het nu maar even niet hebben.
Je hond hoort er toch bij?
Dat is de manier waarop ik, en ik denk velen met mij, opgroeide: je hond hoort erbij en hoe! Dus was het ruim 20 jaar geleden een vrij shockerende ervaring om te zien dat het ook heel anders kon zijn. Ik genoot van mijn eerste vakantie in Italië, liep met mijn reisgenoten heel wat steden af om alles te zien wat op onze verlanglijst stond en hadden ontzettend veel lol. Maar zo gauw er een dier in het straatbeeld of landschap verscheen, verdween de glans van al dat moois.
Het Italiaanse hondenleven, zo’n 20 jaar terug
Magere kattenscharminkels, rondzwervende groepjes honden van onbestemd ras, rafelige honden aan kettingen, opzwellende kadavers langs de kant van de weg. Ik werd er alles behalve vrolijk van.
En mijn vakantiestemming zakte helemaal naar het nulpunt door de manier waarop de Italianen mijn bezwaren wegwuifden. Deel van het gezin? Uitlaten? Aaien? Jullie Hollanders zijn harstikke gek. Honden en katten zijn gewoon beesten. En dus onbetrouwbaar. Ze grommen en grauwen en kunnen bijten, beseffen jullie dat wel? Kun je gevaarlijke ziektes van krijgen! Hondenvoer? Joh, ze kunnen rustig de etensresten opeten. En hoezo warme mand? In huis zelfs? Kom zeg, ieder heeft zijn eigen plek in de natuur. Een hond is een hond en hoort buiten. Een mens is een mens en slaapt in bed. Zo is het altijd geweest en dus is het zo goed. Doe niet zo sentimenteel!
Die jaren erna probeerde ik me daarom maar, heel lafhartig, zoveel mogelijk af te sluiten voor al die arme dieren.
Ik hield mijn hart dus vast toen we verhuisden naar Italie en een huis kochten in een boerendorpje. Want waar veel boerderijen en uitgestrekte landerijen zijn, heb je loslopende honden en blaffende honden aan roestige kettingen. Ik was ervan overtuigd dat een stevig meningsverschil met één van de buren op de loer lag. Maar gek genoeg viel dat alles mee.
De kentering
Er zwierven inderdaad loslopende honden rond, maar dat waren de slimme rakkers op zoek naar vertier dat ze bij hun baasjes niet kregen. En vlak na onze verhuizing liep de laatste hond aan de ketting weg en dat was, nu terugkijkend, een keerpunt.
Opeens kwam ik iemand tegen met een hond aan een riem. Die door de rest van het dorp nog wel voor gek werd verklaard, maar het was wel het begin van een nieuw tijdperk. Er kwamen langzamerhand meer wandelende honden aan riemen. Die grote cirkels waarmee niet-hondenbezitters om de honden heen liepen, werden kleiner. En af en toe werd er zelfs gevraagd of ze geaaid mochten worden.
Het Italiaanse hondenleven, anno nu
En tegewoordig? Er zijn nog wel honden die de nacht buiten doorbrengen in een hok, maar het merendeel slaapt tegenwoordig gewoon in een mand op hun eigen plek in huis. Loop door een willekeurige straat in mijn dorp en je hoort geblaf vanachter voordeuren.
De dierenartsenpraktijken doen goede zaken, want als je een hond neemt, zorg je vanaf dag 1 wel op zijn Italiaans goed voor zijn gezondheid. De hondenbrokken krijg je tegenwoordig niet alleen bij de agrarische winkels, maar ook in de dierenspeciaalwinkels die je plots overal tegenkomt. Waar je trouwens ook terecht kunt voor een bijzondere halsband of een leuk jasje en kunt kiezen uit een heel gamma aan toiletartikelen voor de nieuwe vierpotige gezinsleden.
De eerste dogsitters zijn al gesignaleerd. En laatst zag ik buurman met zijn puppie over straat lopen, gevolgd door een persoonlijke hondentrainer die het baasje uitlegde hoe hij zich moest gedragen.
Hondeninhaalslag
Afgaand op mijn directe omgeving is de Italiaanse samenleving gelukkig bezig met een enorme hondeninhaalslag. Waarbij ze in een vrij korte tijd van het ene naar het andere extreem lijken door te slaan.
Een groot voordeel heeft het; ik ben niet meer die sentimentele gekke Hollander als ik mijn verbijstering uitspreek over dierenleed. Want er zijn jammergenoeg nog altijd schrijnende situaties waarbij je hart huilt. Maar het is veranderd en met een enorme stappen vooruit. Nu alleen nog minder zwerfhonden. Legere dierenasiels. En dan kun je stellen dat een hond hier in Italië net zo’n paradijselijk hondenleven leidt als die harige familieleden van mij in Nederland.
