‘De scholen gaan dadelijk al weer van start, maar ik heb het gevoel dat de zomer nog moet beginnen’, verzuchtte een vriendin boven haar Italiaanse bakje troost. En ik begreep wat ze bedoelde. Nog even en de lange zomervakantie van het kroost is voorbij. Maar het gevoel dat normaal gesproken bij de zomer hoort, hebben we dit jaar nog niet echt gehad. Wel een nostalgisch gevoel als ik buiten naar de grijsbewolkte luchten keek: de zomer had veel weg van die Hollandse zomers uit mijn jeugd.
Het weer in Italië
Het weer. In principe wat triest om het daar over te hebben in een column over je leven in Italië. Per slot van rekening associëren we ‘het weer als onderwerp’ met een kort, terloops gesprekje met de bakker of de kassajuffrouw. Of met het opvullen van de stilte in een verder leuk gesprek met de persoon naast je in de trein omdat je niet onbeleefd in je boek wil duiken. Maar dit jaar was het zo anders dan anders, dat ik het er best over kan hebben zonder me er voor te hoeven schamen.
Gewoon heel raar
Want het was hier bij ons, net als in de rest van Europa, gewoon heel raar. In het noorden van Italië viel regen. Heel veel regen. En was het herfstig koud. Met af en toe een stevige storm, inclusief tornado’s. In plaats van een verkoelend tripje naar de bergen om lekker met zijn allen te picknicken, zaten er heel wat families in augustus met zijn allen rond de aangestoken openhaard om een beetje warm te worden.
Zwemmende planten
De plantjes in mijn Toscaanse tuin hebben dit jaar leren zwemmen. Behalve het hemelwater kregen ze tijdens onze vakantie namelijk ook elke dag een kwartier lang kraanwater te verstouwen. Andere jaren hielp dat goed tegen het ‘uitgedroogde-savanna-effect’ en zag onze tuin er bij terugkomst min of meer oké uit.. Maar deze zomer had de tuin bij thuiskomst eerder veel weg van een jungle en hadden we bij wijze van spreken een kapmes nodig om bij het tuinhuisje te komen. Zelfs onze vakantie in het zonnige zuiden was anders dan anders. Niks op zoek naar schaduw en zo min mogelijk bewegen overdag. We konden van alles doen vanwege de aangename temperaturen. Zelfs hele dagen naar het strand, zonder afgepeigerd thuis te komen. Geen reden tot klagen eigenlijk.
Nazomeren
Maar toch. Het zomerse gevoel dat hoort bij veel warmte, stilte op straat en ramen ‘s nachts open zodat de krekels je in slaap zingen hebben we niet gehad. Misschien dat het nog gaat komen; de afgelopen dagen lijken een nazomerse belofte in te houden. Veel zon, strakblauwe luchten en op het heetst van de dag is het ook echt het heetst van de dag. Van mij mag het, ik heb het net als mijn vriendin dit jaar gemist.
Leave a Reply