Goede voornemens horen bij oud en nieuw. Wie heeft er niet ooit een lijstje bedacht met de do’s en don’ts om het nieuwe jaar eens goed te beginnen? Ik maak me er regelmatig schuldig aan, met het gevolg dat ik ergens halverwege februari tot de conclusie kom dat er van al die plannen, bedacht met een oliebol in de ene en een glas spumante in de andere hand, bar weinig is terecht gekomen. De lijstjes verdwijnen daarna snel in de prullenbak en wat overblijft is het idee dat volgend jaar vroeg genoeg is om het opnieuw te proberen.
Maar sinds ik in Italie woon, is het anders met die goede voornemens.Sinds ik hier woon, heb ik het grote voorrecht niet één, maar twee keer per jaar met goede voornemens van start te kunnen gaan. En dat tweede moment is de eerste dag van het nieuwe schooljaar. Na drie maanden zomervakantie is niks zo’n bron van inspiratie als een leeg nest. De leegte en de zeeen van tijd die je opeens over lijkt te hebben, geven je het idee dat je nu eindelijk eens….en voor je het weet heb je weer een lange lijst met goede voornemens klaar. Dat wil niet zeggen dat het met deze voornemens beter afloopt. Integendeel, mijn ervaring leert dat ze vaak nog sneller verdwijnen dan hun voorgangers van de eerste januari. Maar deze keer, dit nieuwe schooljaar gaat het anders worden. Ik ga nu echt van start met het idee waar ik al een tijdje mee rondloop:een blog over leven in Italie, met stukjes over mijn ervaringen in het Italiaanse leven, belevenissen en anekdotes uit het dagelijkse leven, opvallende zaken en overdenkingen. Mijn blog is een feit. Nu alleen nog zien vol te houden.
Leave a Reply