Kapper

Naar de kapper gaan is een verschrikking. Schoorvoetend sleep ik me weer een salon binnen als zelfs een paardestaart geen oplossing meer biedt. Niet dat ik er een probleem mee heb dat iemand aan mijn haren knipt en plukt. Het is het resultaat waar ik altijd met knikkende knieën op wacht. De ervaring leert namelijk dat elke kapper een eigen interpretatie heeft van mijn standaard “op kaaklengte met langere lagen”. En dus heb ik heel wat keren met tranen in mijn ogen terugverlangd naar mijn wilde look van vòòr de knipbeurt.

Na de verhuizing naar het land van Figaro dacht ik dat mijn kappersprobleem voorgoed verleden tijd zou zijn. Overal goedgekapte dames die zich schijnbaar geen moment druk maakten om hun kapsel. Mijn eerste keer bij de kapper was echt een nieuwe ervaring: een kapper die binnen drie minuten klaar was met zijn kunstje, gevolgd door één van de vele dames van het föhnteam. Zonder moeite werden mijn rebelse haren in een gladde coupe gebracht. En het resultaat was verrassend. Tot het uur der waarheid aanbrak en ik mijn haren na de eerste wasbeurt zelf in model moest brengen. Het werd me op slag duidelijk dat het niet de schaar, maar de föhn was die wonderen verrichtte.

Maar misschien is mijn zoektocht naar de ideale kapper na jaren ten einde. Ik geloof dat ik hem ontmoet heb. En hij heeft me bijna voor de volle 100% overtuigd. Hij keek naar mij en naar mijn staart en schatte me goed in: een dame met behoefte aan een makkelijk kapsel. Er werd niet te veel geknipt, wel goed gelaagd en na het föhnen zat het zoals ik altijd al had gewild. En het belangrijkste: de nieuwe coupe bleek zelfs bestand tegen de eerste wasbeurt! En ook de tweede en de derde keer daarna stelde hij me niet teleur. Nu nog twee nachtjes slapen en dan heeft hij weer tijd voor mij. Niks meer schoorvoetend heen, maar bijna fluitend en huppelend. Ik had niet gedacht het ooit nog eens te zeggen, maar ik verheug me op mijn kappersbezoek!

(6 maart 2009)