Nu de Sint weer vertrokken is, komt het Kerstfeest in zicht. En met het feest alles wat daarbij hoort. Het schrijven van kerstkaartjes. Het maken van afspraken voor wat bij wie en wanneer. Het bedenken van wat we tijdens de feestdagen zullen eten en, last but not least, het versieren van het huis. En over het juiste moment voor dat laatste hebben we hier verschillende meningen in huis.

Lang geleden..
Bij mijn ouders thuis versierden we het huis pas vlak voor de feestdagen, vaak gewoon op Kerstavond. Vlak na de Sint de boom in kamer was geen optie: dan was dat speciale sfeertje dat erbij hoort op kerstavond al zo gewoon. En gezien de moeite die de arme boom vaak al had om zijn naalden vast te houden van Kerst tot Oud en Nieuw, misschien ook erg verstandig. Op 2 januari brachten we hem dan zo gauw mogelijk naar de kerstboomverbranding en werden alle versieringen weer in de kerstkoffers opgeborgen.

Nieuwe tradities en…
Tot een jaar of vijf, zes terug lukte het mij om dat ook hier thuis vol te houden: op kerstavond kwam de boom erin en op 2 januari was hij weer verdwenen. Maar nu de kinderen groter en mondiger zijn en een duidelijker stempel op ons gezinsleven én dus ook op de kerst drukken, is het anders.

In Italië begint het kerstfeest officieus namelijk al op 8 december, l’Immacolata, het feest van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria. Het is een Italiaanse traditie om die dag te starten met het versieren van het huis. De kerststallen worden tevoorschijn gehaald en ergens neergezet, eventueel in een indrukwekkend décor met watervallen, verlichte bergen en heuse stadjes. De kerstbomen worden opgetuigd of kant en klaar uit de doos gehaald. En de buitenverlichting wordt opgehangen, als het niet nog ergens bungelde van vorig jaar.

…generatiekloven
Die twee van ons kunnen zich helemaal vinden in dit deel van die Italiaanse traditie. Na verloren discussies staan dus ook bij ons op 8 december de dozen met kerstspullen in de kamer om het al “kerstig” te maken. Net als de rest van Italië tuigen we onze kerstboom op, zetten we de kersttierelantijnen in de rondte en maken we de verlichting aan het balkon vast. De kinderen vullen ondertussen een plank in de boekenkast met hun steeds groter wordende kerststal. Zònder waterval, dat gelukkig wel.

Een opgeruimd begin
Na alle feestjes met lekker eten en veel gezelligheid is de feestmaand in Italië na Driekoningen echt voorbij. Het kroost blijkt dan echter een stuk minder gevoelig voor traditie. Ons huis blijft op hun verzoek altijd in vrolijke kerstsferen tot het eind van de vakantie, vele dagen nà die 6e januari. Wat mij betreft veel te lang, wat mijn kinderen betreft niet lang genoeg. Ik denk dat we dit jaar echter makkelijk tot een compromis kunnen komen. Driekoningen valt voor mij ontzettend gunstig en de school begint een paar dagen eerder dan de afgelopen jaren het geval was. Drie keer raden dus wat ik op 7 januari in alle vroegte doe!

Deze column verscheen eerder op ditisitalie.nl. De foto is van Paride de Carlo