‘Miele’ – of hoe actrice Valeria Golino ook als regisseur weet te overtuigen

·

,

Toen in 2009  het boek ‘Vi perdono’ verscheen van Angela De Fabbro (pseudoniem van Mauro Covacich), bracht dat een schokeffect teweeg in Italië. Niet alleen vanwege de originele en aangrijpende stijl waarin het boek geschreven was, maar ook vanwege het thema. De hoofdpersoon van de roman is een ‘engel des doods’, een vrouw die terminale patienten helpt bij het beëindigen van hun lijdensweg. Een taboe in een land waar euthanasie of geassisteerde zelfdoding als een misdrijf wordt beschouwd.

Stoer besluit
Ook Valeria Golino wordt getroffen door het boek. De actrice van Italiaans-Griekse afkomst die in Nederland vooral bekend is van haar rollen in ‘Rain man’ en ‘Hot Shots’, besluit het boek te verfilmen als regisseur. Een stoer besluit: slechts weiningen zouden bij hun debuut achter de camera kiezen voor dit moeilijke onderwerp.

Miele
‘Miele’, Honing, is de codenaam van de 30-jarige hoofdpersoon Irene, gespeeld door Jasmine Trinca (Il caimano, La meglio gioventù, La stanza del figlio). Nadat zij de lijdensweg van haar moeders sterfbed meemaakte, ziet Irene het als haar missie om terminale patienten te helpen bij het waardig beëindigen van hun lijdensweg: “De dood is geen gebeurtenis, het is een proces zonder regels.  Het kan mild zijn of met je spotten. En er is maar één manier om deze onzekerheid te voorkomen.” Ze smokkelt daarom verdovingsmiddelen voor dieren uit Mexico naar Italië om het haar ‘klanten’ toe te dienen. Dan komt de dag waarop de 70-jarige ingenieur Grimaldi, een rol van Carlo Cecchi (Le violin rouge, Stealing beauty) van haar diensten gebruik wil maken. Niet vanwege zijn gezondheid, maar simpelweg omdat hij vindt dat hij genoeg geleefd heeft. Deze ontmoeting brengt de overtuigingen van Irene aan het wankelen, met twijfels over haar identiteit en haar zelfgekozen lotsbestemming tot gevolg.

Geen melodrama
Met ‘Miele’ bewijst Golino een veelbelovende regisseur te zijn. Ze vertelt het verhaal met beelden, symboliek en toespelingen, maar weet tegelijkertijd afstand te houden. Ook weerstaat ze de verleiding om van de film een manifest te maken of een duidelijk positie met betrekking tot het onderwerp in te nemen. En dat werd onder meer opgemerkt door de Oecumenische Jury van het Filmfestival in Cannes. Volgens het juryapport biedt de film ‘een complexe en onbevooroordeelde kijk op euthanasie. De filmmaker deelt met discretie en meesterschap de twijfels en de kwellingen van een jonge vrouw die terminaal zieke mensen helpt om te sterven en geeft het publiek de vrijheid en de verantwoordelijkheid om een standpunt in te nemen.” De film werd verder binnen en buiten Italië bekroond met diverse awards en nominaties waar onder twee Globi d’oro voor ‘Beste Actrice’ en ‘Beste Regisseursdebuut’, drie Nastri d’Argento, de ‘Audience Award’ en de ‘Studio L’equipe Award’ bij het Brussels Film Festival, de award voor ‘Beste Actrice’ tijdens het Stockholm Film Festival en de ‘Kingfisher Award’ bij het Ljubljana Film Festival. Verdiend? Beoordeel het zelf: ‘Miele’ draait vanaf vandaag, 6 maart in de Nederlandse bioscopen!

(Dit artikel verscheen ook op ditisitalie.nl)

Myrthe Avatar

Zoek

Nieuwste BLOGS

Comments

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *