Wat doe je als het buiten al vroeg donker en het weer echt herfstig is? Juist, dan maak je het gezellig in huis. Je maakt het knus, steekt hier en daar een een schemerlampje aan en zorgt voor een warm sfeertje. En kaarsjes aansteken hoort daar natuurlijk bij. Toch?
Zo heel vanzelfsprekend is dat dus niet.
Manlief heeft namelijk heel andere associatie bij brandende kaarsjes. Hij denkt niet aan gezellig en warm. Hij denkt aan kerkhoven en begraafplaatsen. Aan kerken en heiligbeelden met brandende kaarsjes aan hun voeten. Aan wakes bij overledenen en de foto’s op een rijtje van al die dierbaren die er niet meer zijn. Een stuk minder gezellig dus, als idee. Best goed te begrijpen waarom hij een brandend kaarsje niet echt als ‘sfeerverhogend’ ziet.
Kaarsloos
Sinds we in Italië wonen, gingen we dan ook kaarsloos de lange, donkere winter door. Mijn mooie kaarsenhouders stonden werkeloos ergens in een kast. Je steekt kaarsjes per slot van rekening aan om het gezellig te maken in huis en niet om de sfeer juist te bederven.
Maar deels was het ook om praktische redenen. Zo makkelijk als het in Nederland is om kaarsen in alle soorten, maten, geuren en kleuren te vinden, zo onmogelijk was dat in Italië. Heel af en toe vond ik 10 verdwaalde waxinelichtjes ergens weggestopt op een huishoudafdeling. Voor het geval de elektriciteit eens mocht uitvallen. En om nu van die echte, in rood plastic gehulde kerkhofkaarsen te branden ging me toch echt wat te ver. We deden het dus gewoon zonder. Maar ik miste het wel.
De ommekeer
Tot we ergens op een feestje waren en ik brandende kaarsjes in een glaasje zag staan. De gastvrouw vertelde enthousiast over dat ene pasgeopende woningzaakje waar ze eerder die week was geweest. Zo’n leuke accessoires voor in huis! En vol met kaarsen, echt heel warm qua sfeer.
Vanaf dat moment zag ik ze overal tevoorschijn komen. Een grootverpakking waxinelichtjes in de supermarkt. Een stel stevige stompkaarsen in een huishoudwinkel. Kaarsen die ook eens een andere kleurtje hadden. Groot. Klein. Dik. Dun. Het waren gewoon die Hollandse kaarsen die ik zo gemist heb.
Opeens lijkt het alsof je ze bijna overal kunt krijgen. En sinds de Zweedse meubelgigant hier in de buurt is neergestreken, gaan er heel wat mensen in mijn omgeving helemaal los.
En nu bij ons
Hoe we het nu thuis doen, als het buiten al vroeg donker is? Ik steek hier en daar wat kaarsjes aan. Gewoon om het gezellig te maken. Wat mijn lief ervan vindt? Hij begint te wennen. Langzaamaan begint hij het ook te waarderen. Ten eerste omdat ook hier in Italië steeds vaker kaarsjes branden op andere plekken dan kerkhof en kerk. Ten tweede vanwege de reacties van vrienden en bekenden die even bij ons langskomen. De associatie die hij zijn hele leven had, verdwijnt langzaamaan uit zijn systeem. Al zal het nog wel een tijdje duren voordat hij uit zichzelf de kaarsjes hier in huis aansteekt. Dus dat ga ik nu gewoon zelf doen.
Gezellig!