Een fotograaf, een journaliste en een baby in een camper, op zoek naar Italië. Begin september vertrokken ze en ik reis met ze mee. Niet letterlijk natuurlijk, maar via hun blog opzoeknaaritalie.nl. En via interviews waarin ik ze van tijd tot tijd het hemd van het lijf mag vragen. Vandaag aflevering 2: hoe verloopt het Sardijnse avontuur van Nina, Andrea en Luna?
Nina, hoi! Hoe is het in Sardinië? Is het niet een verrassend eiland!? Wat is het mooiste plekje wat jullie tot nu toe hebben bezocht? Het leukste wat jullie tot nu toe hebben meegemaakt? En wat had je echt honderd keer liever overgeslagen?
‘Sardinië is een sprookjeseiland. Er is zoveel moois te zien dat ik het moeilijk vind één plek te kiezen die het mooiste was. Behalve de prachtige stranden heeft vooral de verscheidenheid van het landschap ons verrast. Sardinië heeft zoveel verschillende gezichten: iedere provincie heeft een totaal andere cultuur en natuur. Van rotsen tot glooiende heuvels. Van schapen tot flamengo’s. Van dialect tot klederdracht. En dan is er natuurlijk de gastvrijheid. Het cliché wil dat Sarden gesloten zijn. Nou, wij hebben daar niks van gemerkt! Bijna iedere dag werden we bij mensen thuis uitgenodigd om te eten, te douchen of een glaasje wijn te drinken.’
‘En tot nu toe hebben we, behalve wat motorpech hier en daar, eigenlijk geen vervelende ervaringen gehad. Ik heb één nacht slecht geslapen omdat ik me niet veilig voelde. We slapen vaak “in het wild” en die nacht hadden we een verlaten terrein gekozen, waar midden in de nacht auto’s kwamen waarvan we niet wisten wat ze daar deden. Er is niets gebeurd en waarschijnlijk was mijn angst onnodig maar die nacht had ik graag over geslagen. Verder heb ik me altijd 100% veilig gevoeld.’
De camper! Bevalt het rondtrekken in de jullie Volkswagentje nog? Al heimwee naar je eigen bed?
‘We leven nu zo’n anderhalve maand in de camper en het bevalt prima. De vrijheid en spontane ontmoetingen die het camperleven met zich meebrengen zijn geweldig. We leven met de dag en laten ons door Sardinië verrassen. Natuurlijk is het ook wel eens lastig. Vooral als het donker is en we nog geen slaapplek hebben gevonden. Of als alle campings dicht zijn en we al drie dagen niet hebben gedoucht. Maar over het algemeen gaat alles vrij soepel. Ik heb een klein verslag geschreven met alle ins en outs over ons leven in de camper.
De vorige keer vertelde je dat je bang was voor ouderdomsverschijnselen van jullie campertje. Hoe gaat het met de auto? Gedraagt hij zich netjes en laat hij jullie reisbudget niet te snel slinken?
‘We hebben enorm veel kilometers gemaakt. Op steile weggetjes, door rivieren, over rotsen. We mogen dus niet klagen over ons oude campertje. We hebben één keer echt serieuze pech gehad. Midden op een rotonde in een bergdorp. De camper besloot niet verder te rijden, dus hebben we de ANWB gebeld. De slager op het plein nodigde ons accuut uit om wat te drinken en het toilet te gebruiken. Binnen een uur werden we weggesleept en de volgende dag konden we weer op pad. Het starten gaat nog steeds met horten en stoten maar hij start uiteindelijk altijd.’
Hoe bevalt het Luna op reis? Windt ze al moeiteloos iedereen om haar kleine vingertje? En Andrea, krijgt hij de kans om te genieten van de warmte en de zon die hij zo miste?
‘Luna was na een week al totaal gewend aan de camper. Ze begint altijd te lachen als ze de rode volkswagen in de verte ziet. Ze heeft haar eigen stoeltje op de achterbank waar ze met gemak een uur rustig zit met haar popje en haar speentje. De Italianen zijn dol op kinderen, dus aan aandacht geen gebrek. Luna heeft inmiddels tientallen Sardijnse opa’s en oma’s gescoord die haar vertroetelden als hun eigen kleinkind. In het begin moest ze daar erg aan wennen maar inmiddels is ze een volleerde Italiaanse baby die precies weet hoe ze de aandacht moet trekken. En Andrea kan zijn geluk niet op: de gemiddelde temperatuur is 25 graden en in anderhalve maand hebben we twee dagen regen gehad. Hij heeft de natte Hollandse maanden ruimschoots gecompenseerd hier op Sardinië.’
Volgens mij zijn jullie al ver over de helft met jullie reis. Hebben jullie alles kunnen doen wat jullie van plan waren te doen of hebben jullie toch meer geïmproviseerd dan jullie van tevoren hadden verwacht?
‘We zijn erachter gekomen dat twee maanden lang niet genoeg is om een eiland als Sardinië helemaal te zien. Iedere dag komen we Sarden tegen die ons tips geven over mooie en bijzondere plekken. Ook omdat we op zoek zijn naar goeie Sardijnse producten als olie en wijn om mee te nemen naar Nederland hebben we altijd de lokale bevolking om advies gevraagd. Uiteindelijk hebben we meer geïmproviseerd dan we van tevoren hadden gedacht, omdat we het leuk vinden ons te laten leiden door de mensen die we tegenkomen. Deze manier van reizen heeft ons naar veel mooie plekken en bijzondere mensen geleid. Maar we hebben ook bijna alles gedaan wat we van plan waren toen we vertrokken. We zijn heel tevreden over onze reis.’
Volg de avonturen van Nina, Andrea en Luna op opzoeknaaritalie.nl!
(foto’s bij het artikel: Andrea Margelli)
Leave a Reply