Opvallendste liedje: Franco Battiato-Inneres Auge

·

,

Het liedje dat me het meest is bijgebleven dit jaar is niet dat liefdesliedje aan het begin van de lente of die zomerhit die mij bij het horen van de eerste tonen al een vakantiegevoel bezorgt. ‘Inneres Auge’ kwam half November uit, al was het in oktober al via het net te beluisteren. Het werd in enkele minuten tijd geschreven door de musicus Franco Battiato met hier en daar wat inbreng van zijn onafscheidelijke vriend, dichter en filosoof Manlio Sgalambro en schetst in een paar regels zijn emoties bij het Italiaanse politieke toneel van het afgelopen jaar.

Franco Battiato is een in 1945 geboren Siciliaanse artiest die met zijn originele persoonlijkheid niet alleen van grote invloed is op muzikaal gebied, maar ook als regisseur en schilder. In zijn muziek zijn de invloeden te horen van zijn experimenten met onder andere klassieke, experimentele en etnische muziek, pop, rock en opera. En hoewel hij vindt dat de muziek super partes moet zijn en zich niet met sociale materie zou moeten bezighouden, is deze als protestliedjeszanger gestarte artiest naar eigen zeggen ook een zondaar met zwak vlees en kon hij niet anders dan zijn afkeer laten blijken.

Battiato: “De aanleiding van ‘Inneres Auge’ kwam deze zomer met het schandaal van Bari, de prostituées bij de premier thuis. En met de disinformatie van kranten en journaals die het als privé-aangelegenheden bestempelden. Nu maakt het mij niet uit wat de politici in hun slaapkamer uitspoken. Maar het interesseert me wel als dat wat zij doen het publieke leven beinvloedt, door machtsmisbruik, afpersing, de beloftes van kandidaturen, aanbestedingen, bouwvergunningen in ruil voor seks en gekocht stilzwijgen. Dit is corruptie, ten gunste van degene die onbevlekt zou moeten zijn om zijn ambt te kunnen bekleden.”

Inneres Auge’ refereert aan het innerlijke oog, waarmee men volgens de Tibetanen de aura van de mensen kan zien. Battiato:” Sommigen hebben een zwarte aura, zoals zekere politici zonder scrupules, gedreven door lage begeertes, anderen hebben een rode, zoals de kwaadheid die zij voelen.”[1]

Inneres Auge

Come un branco di lupi che scende dagli altipiani ululando
o uno sciame di api accanite divoratrici di petali odoranti
precipitano roteando come massi da altissimi monti in rovina.
Uno dice che male c’è a organizzare feste private
con delle belle ragazze per allietare primari
e servitori dello stato?
Non ci siamo capiti e perchè mai dovremmo pagare
anche gli extra a dei rincoglioniti?
Che cosa possono le leggi dove regna soltanto il denaro?
La giustizia non è altro che una pubblica merce….
di cosa vivrebbero ciarlatani e truffatori
se non avessero moneta sonante
da gettare come ami fra la gente.

La linea orrizzontale ci spinge verso la materia,
quella verticale verso lo spirito.
Con le palpebre chiuse s’intravede un chiarore che con il tempo
e ci vuole pazienza, si apre allo sguardo interiore:
inneres auge, das inneres auge

La linea orrizzontale ci spinge verso la materia,
quella verticale verso lo spirito.
Ma quando ritorno in me, sulla mia via,
a leggere e studiare, ascoltando i grandi del passato…..ma quando ritorno in me,
mi basta una sonata di Corelli,
perché mi meravigli del creato!

Inneres Auge (vertaling)

Als een roedel wolven die huilend uit de hoogvlaktes afdaalt
of een zwerm bijen, verwoede verslindsters van geurende bloemblaadjes
storten ze ronddraaiend als rotsblokken van enorme bergen ten gronde.
Iemand zegt wat is er slecht aan het organiseren van privé-feesten
met mooie meiden om de hoofden
en de dienaren van de staat te verblijden?
Het is niet duidelijk, en waarom zouden wij
ook de extra’s betalen aan verdwaasden?
Wat kunnen de wetten waar alleen het geld regeert?
De gerechtigheid is niets anders dan publieke handelswaar….
van wat anders zouden charltans en oplichters leven
als ze geen klinkende munt hadden
om naar believe het volk toe te werpen.

De horizontale lijn duwt ons richting de materie,
de verticale richting de geest.
Met gesloten oogleden onderscheidt men vaag een schijnsel dat met de tijd
en met geduld, zich opent aan de innerlijke blik:
inneres auge, das inneres auge

De horizontale lijn duwt ons richting de materie,
de verticale richting de geest.
Maar wanneer ik in mezelf terugkeer, op mijn weg,
lezend, studerend en luisterend naar de groten uit het verleden….
heb ik genoeg aan een sonate van Corelli om me te verwonderen over de schepping!


[1] Citaten uit “Intervista a Franco Battiato” van Marco Travaglio,  Il Fatto Quotidiano n°33, 30 oktober 2009

Myrthe Avatar

Zoek

Nieuwste BLOGS

Comments

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *