Riccardo Villari of de RAI-soap

·

, ,

Dat de Italiaanse politiek vaak veel weg heeft van een soap valt niet te ontkennen. En dat de Italiaanse politiek, zoals een goede soap betaamt, onverwachte wendingen kent en blijft verrassen, werd de afgelopen week weer bewezen. Deze keer was de verbazing groter dan ooit: de regeringspartijen en de oppositie waren het voor de verandering roerend met elkaar eens. En dat op een terrein waar normaal gesproken juist heel wat te ruzieen valt: de staatstelevisie RAI.

Vigilanza
De RAI wordt gecontrolleerd door een parlementaire commissie met een lange naam die kortweg “Vigilanza” (bewaking) wordt genoemd. Deze Vigilanza vormt een afspiegeling van alle politieke partijen, bestaat uit 40 parlementariers en senatoren en wordt bij het aantreden van een nieuwe regering opnieuw samengesteld. De oppositiepartijen van het moment stellen een kandidaat voor uit hun gelederen die, na het verkrijgen van de meerderheid van de stemmen, voorzitter wordt van de Vigilanza.

Stemmen
En na de laatste nationale verkiezingen zitten de linkse partijen in de oppositie en hebben de regeringspartijen 21 stemmen in de Vigilanza. Sinds juni wordt er dan ook flink gestemd, maar zonder resultaat. De voorgestelde kandidaat, Leoluca Orlanda van L’Italia dei Valori, de partij van Antonio Di Pietro, kan de goedkeuring van de regeringspartijen niet wegdragen. “De oppositie verandert van kandidaat of wij stemmen zelf op een naam” klinkt het donderdag de 13e november in hun wandelgangen. En ondanks verwoede pogingen van Veltroni (Democratishe Partij) en Casini (Unie van Christen Democraten) om het tij binnen de oppositie te keren, weigert L’Italia dei Valori andere namen aan te dragen omdat volgens hun zeggen een principe-kwestie is geworden.

Blitz
Diezelfde middag heeft de 44ste stemming dan ook een bijzonder resultaat: met 23 stemmen (waarvan twee vanuit de oppositie) wordt Riccardo Villari, lid van Veltroni’s Demoratische Partij, door de regeringspartijen tot voorzitter gekozen. De oppositie is, niet geheel ten onrecht, geschokt. Het is volgens hen ondemocratisch dat de regeringspartijen zelf een kandidaat van de oppositie kiezen, zeer arrogant en een schending van de normale gang van zaken. Hier en daar worden vergelijkingen gemaakt met de handelswijze van regimes. Antonio Di Pietro spreekt Berlusconi aan met Vileda en Franceschini van de Democratische Partij vraag zich af of iemand de minister-president kan uitleggen dat de zaak Villari geen precedenten kent in 60 jaar Italiaanse republiek of in enig andere westere democratie. “De regeringspartijen botsen daar ook met de oppositie-partijen, maar ze respecteren elkaars bevoegdheden. Hier maken ze (de regeringspartijen) gebruik van sluwheden en middelmatige listen.”

Villari
En wat is de reactie van Villari zelf? Meteen na de uitslag belt hij zijn partijvoorzitter Veltroni om hem te verzekeren dat hij naar de Voorzitters van het Parlement en van de Senaat zal gaan om zijn ontslag in te dienen. “Ik doe niks ten nadele van de partij”, zegt hij die dag. Na een nachtje slapen verandert hij echter van mening en zegt te willen bemiddelen tussen alle partijen om een nieuwe naam voor het voorzitterschap van de Vigilanza op tafel te krijgen waarmee iedereen vrede heeft. “Alleen dan zal ik mijn ontslag indienen.” Datzelfde argument herhaalt hij in gesprek met Veltroni drie dagen later. Hij gaat bij parlementsvoorzitter Renato Schifani en bij Senaatsvoorzitter Fini langs om het te bespreken, maar wat hij daar precies verklaart, is onduidelijk. En hoewel iedereen in de oppositie optimistisch blijft en ervan overtuigd is dat Villari uiteindelijk zijn ontslag zal indienen, vergadert zijn partij voor de zekerheid over welke harde maatregelen te treffen als hij het toch niet doet.

Nieuwe kandidaat
Om dat te voorkomen wordt er ondertussen druk overlegd over een nieuwe kandidaat. En, verrassing, dat lukt binnen een paar dagen, hoewel (of juist omdat) L’Italia dei Valori zich afzijdig houdt. Met instemming van zowel links als rechts wordt Sergio Zavoli voorgedragen, oud-voorzitter van de RAI en man met kennis van zaken wat betreft de problemen van de Italiaanse publieke televisie. Een zeer geschikte kandidaat dus.

Nog meer verrassingen
Iedereen wacht nu de eerste bijeenkomst onder voorzitterschap van Villari af. Wat zal er de 20ste november gebeuren? Zal Villari doen wat hij zegt en treedt hij af? Of toch niet? En, verrassing, ondanks alles wat hij eerder beweerde, doet hij het niet. Villari neemt geen ontslag, zegt niet geinformeerd te zijn over een eventuele nieuwe kandidaat voor zijn post en laat vice-voorzitters en secretarissen kiezen. “Ik heb besloten de rol die mij is toegekend te behouden uit respect voor de gevestgde orde”, zegt hij. Iedereen is perplex.

Kamervoorzitter Schifani vindt dat Villari zich aan zijn belofte moet houden. Berlusconi stelt dat Villari de gevestigde orde een goede dienst heeft bewezen en nu met een gerust hart kan vertrekken. Senaatsvoorzitter Fini van de Natonale Alliantie verzoekt hem dringend zijn ontslag aan te bieden nu er een akkoord is bereikt over een nieuwe kandidaat. En, een wonder, zijn politieke opponent Veltroni roept dat Fini de gevoelens van iedereen heeft weergegeven en sluit zich bij hem aan.

En nu?
Maar Villari houdt stand, ondanks de politieke woede die hij zich van links naar rechts op zijn nek haalt en ondanks het feit dat het dreigement hem te royeren als partijlid wordt uitgevoerd. Waarom hij toch vasthoudt aan het voorzitterschap? Oprechtheid en groot respect voor de gevestigde orde? Eigengereidheid? Het genieten van de consternatie die hij teweeg heeft gebracht en een soort van machtswellust? Alles is mogelijk, Villari zelf zegt niks.

Zavoli overweegt ondertussen om zich terug te trekken. En de vraag rijst wat de regerende partijen nu zullen doen. Ze hadden de meerderheid in de Vigilanza om Villari te kiezen en hebben ook de meerderheid om straks de zeven leden van de Raad van Beheer van de RAI te kiezen. Met een door hen gekozen voorzitter zal dat geen al te grote prolemen opleveren. En omdat alles toch verdacht veel op een soap lijkt, zou je je bijna afvragen of het geen doorgestoken kaart is. Is het niet vreemd dat Silvio Berlusconi, die normaalgesproken graag een flinke vinger in de pap houdt waar het de televisie betreft, dit zomaar heeft laten gebeuren en nergens niks van af wist, zoals hij zei? Of is alle verbazing en woede toch oprecht? Een echte cliff-hanger. We wachten vol spanning de volgende aflevering af.

Myrthe Avatar

Zoek

Nieuwste BLOGS

Comments

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *