Het kroost kwam gisteren uitgelaten terug van school: ‘Morgen geen school, we hebben sneeuwvrij!’ Sneeuwvrij? IJsvrij kende ik wel, uit een ver verleden. IJsvrij is ijsbloemen op de ruiten en te koud en te glad om naar school te gaan. Maar sneeuwvrij? Daar heb je toch minstens sneeuw voor nodig? Is meneer de burgemeester misschien wat te voorbarig? Te veel vertrouwend op de onbetrouwbare weersvoorspellingen van de afgelopen dagen? Die nachtmerrie-achtige 17 december van 2010 nog op zijn netvlies? Ik keek naar buiten, zag grijze wolken, maar in de verste verte geen vlok. Veel te voorbarig.

Maar hij keeg gelijk. Na een stormachtige nacht waarin het buiten steeds lichter werd, stonden we vanochtend op in een prachtige witte wereld. Na een haastig ontbijt is het kroost, stevig ingepakt, naar buiten vertrokken om met hun vriendjes te sleeen, door de velden te rennen en iglo’s en sneeuwpoppen te maken. Buurmannen met tractoren proberen ondertussen de straten sneeuwvrij te krijgen, zodat we toch het dorp uitkunnen. En buurmannen met grote sneeuwschuivers scheppen al mopperend de bergen sneeuw die de buurmannen met hun tractoren voor hun garage hebben geschoven, weer weg.

Hoe lang het niet zo sneeuwvrij ‘sneeuwvrij’ gaat duren is niet helemaal duidelijk. De burgemeester verkondigt op zijn site dat de scholen weer opengaan als de weersomstandigheden verbeterd zijn. ‘t Sneeuwt niet meer, dus dat is volgens mij al een hele verbetering. Kroost vindt mij veel te voorbarig. Bij een kop warme chocolademelk worden ze het er over eens dat ze pas weer naar school kunnen als alle sneeuw, inclusief die stevige sneeuwpop, helemaal verdwenen is. Het wordt uiteindelijk een gulden middenweg: nog één dagje extra vrij vanwege geknapte electriciteitspalen, maar dan is er weer school. Maar voor hoelang is de vraag, want als we de weersvoorspellingen mogen geloven liggen er nog heel wat ‘sneeuwvrij-‘ dagen in het verschiet!