Misschien niet helemaal eerlijk om deze stad te noemen in een 2009-lijstje, omdat het niet dit jaar was dat ik er voor de eerste keer kwam. Ik wandelde er voor het eerst rond in 1994 en sindsdien kom ik er elk jaar graag weer: Lecce. Een stad in het zuiden van Apulië, gelegen op zo’n 10 kilometer van de Adriatische en ruim 20 van de Ionische kust en tevens hoofdstad van de provinicie Lecce, de meest oostelijk gelegen provinicie van Italië.
Lecce staat bekend om haar barok, uitgesneden in de typische kalksteen uit deze streek en wordt vanwege de pracht van haar monumenten ook wel het Florence van het Zuiden genoemd. En niks is leuker dan op een zomeravond door de stad te wandelen en vertrouwde plekken op te zoeken. Natuurlijk even langs de Santa Croce, de Basiliek van het Heilige Kruis om ons opnieuw te vergapen aan de barokke voorgevel. Naar het Domplein, dat voor zover ik weer het enige plein ter wereld is waar slechts één poort toegang tot geeft en waar je bij binnenkomst op het plein tegen een voorportaal van de kerk denkt aan te kijken,
terwijl het de zijkant is. Naar Piazza Sant’Oronzo, waar de beschermheilige van de stad over het plein uitkijkt met aan zijn voeten het Romeinse amfitheater dat aan het begin van de 20ste eeuw bij bouwwerkzaamheden tevoorschijn kwam. Het werd slechts voor de helft opgegraven, omdat de andere helft onder belangrijke gebouwen rondom het plein ligt. En ter afsluiting met een ijsje van de beste gelateria in de stad verder slenteren door de winkelstraten van het oude centrum, waar tot ‘s avonds laat van alles te beleven is. Een bezoek aan het mooie Salento is voor mij niet compleet zonder deze wandeling.
Leave a Reply